Лингвистическая сущность немецких диалектов

Abstract

Диалект – это территориальный вариант общеязыковой системы коммуникативных средств, который используется определенной частью этнического коллектива на данной территории и характеризуется известной функциональной ограниченностью. Диалект и литературный язык противопоставляются друг другу по ряду критериев: а) критерий взаимопонимаемости языка, так как диалект представляет собой вариант литературного языка при условии сохранения взаимопонимания; б) критерий «кровли»; в) критерий «стандартности-нестандартности подсистем национального языка»; г) критерий соотнесенности- несоотнесенности с определенными сферами общения; д) критерий позиции (слабой или сильной) диалекта и литературного немецкого языка.

Dialect - territorial variant of general language systems of communicative means, uhich is used by defined part of ethnic staff in definite territory and characterised by famous functional limit. Dialect and literatual language resit each other by the raws of criterion: а) criterion of common language, because dialect presents its variant as literatual language on condition of keeping mutual understanding; b) criterion of "basic"; c) criterion of "standard-nonstandard of national language"; d) criterion of relating-non-reöating with definite spheres of treating; e) criterion of dialect position (weak or strong) and literatual German language.

Диалект – белгілі бір территорияда тұратын этникалық ұжымның жалпы тілдік жүйенің қарым-қатынас тілі жəне оның қызметі шектеулі деңгейде пайдаланылады. Диалект жəне əдеби тіл бір-біріне келесі бағамдар бойынша қарама-қарсы мағынада қолданылады: а) бір-бірін түсінісу бағамы, себебі диалект əдеби тілдің бір нұсқасы түрінде қарастырылады; б) «негізгі» бағам түрінде; в) ұлттық тілдің «стандарт-стандартты емес» жүйесіне негізделеді; г) белгілі қарым-қатынас аясы шеңберімен байланысу немесе байланыспау бағамы түрінде; д) диалекттің жəне əдеби неміс тілінің əлді, əлсіз тұрғысы бағамы бойынша.