Abstract:
Алтын Орда дәуірінде көне Түркі және қыпшақ-оғыз дәуірінде
қалыптасқан рухани мәдениет құлдырамай, бұрынғы мәдени дәстүр қайта түлеп,
жаңаша даму жолына түсті, сөйтіп, өз жалғасын тауып, жазба түрдегі біраз
шығармалар жазылды. Солардың қатарында Хорезмидің «Махаббатнамасы», Сәйф
Сарайидің «Гүлстан би-т-түрки», Құтып «Хұсрау-Шырын», Дүрбектiң «Жүсiп-
Зылиха» дастандары ерекше танымал болды. Сондай-ақ, Насреддин Рабғузидiң
«Қиссас-ул әнбия» деп аталатын прозалық шығармасы да кең тарады. Олардың
барлығына тән ортақ қасиет шығыстық ділдің барлық нұсқаларын керемет тілмен
жеткізе білуінде. Міне, сондықтан тілдің дамуындағы көркемдік сипатты қадірлеу
Шығыстық мәдениет үшін, оның ішінде түркілік кезең үшін өте маңызды болғанын
байқаймыз. Алтын Орда дәуірі ойшылдарының шығармаларын зерттеп кейінгі
ұрпаққа рухани мұра ретінде қалдыруға тиіспіз.
